راهنمای بین المللی اقتصاد انرژی

توضیحات

مقدمه:
در اکثر مدل‌های اقتصادی، همه ورودی‌ها، خروجی‌ها و سایر معیارها بنا به رویه استاندارد، در قالب یک واحد ارزی تعریف می‌شوند. با این حال، تجزیه و تحلیل انرژی و خط‌مشی‌های زیست‌محیطی نیازمند صراحت در فناوری هستند. خدمات مصرف نهایی یکسانی را می‌توان توسط فناوری‌های مختلف با استفاده از سوخت‌های مختلف و با نمودارهای آلایندگی کاملاً متفاوت و درعین‌حال با هزینه تقریباً یکسان ارائه کرد. برای برآورده کردن این نیاز، دسته‌ای از مدل‌های فناوری‌محور، که با عنوان مدل‌های «پایین به بالا» شناخته می‌شوند، در دهه 1970 توسعه یافتند. از همان آغاز، مشکلات جاری همواره عامل پیشرفت بوده‌اند (هافمن و وود 1976؛ هافمن و جورجنسون 1977؛ مان و همکاران 1979):
کمبود‌های مدل‌های استاندارد اقتصاد کلان مبتنی‌بر پول، که معمولاً سهام مرتبط با فناوری را از کل سرمایه‌گذاری انجام‌شده متمایز نمی‌کنند و متعاقباً درک نیاز به مدل‌هایی که صراحتاً سهام فناوری مصرف‌کننده انرژی را در نظر می‌گیرند؛
جمع‌آوری داده‌های مرتبط با فناوری و دسترسی به آن‌ها، و -حداقل در روزهای اولیه- داشتن قدرت محاسباتی؛
یافتن روش‌هایی برای «اجرا» یا «راه‌اندازی» [فرآیند] انتخاب فناوری (سرمایه‌گذاری) به‌گونه‌ای که برای خط‌مشی‌‌گذاران مفید و قابل دفاع و با نظریه اقتصادی سازگار باشد؛
نیاز به در نظر گرفتن عوامل پویا در بررسی تعدیل‌های اقتصاد کلان، به‌ویژه تقاضا برای آن دسته از خدمات مصرف‌ نهایی که مصرف انرژی دارند.
مدل‌سازی «پایین به بالا» با ابزارهای حسابداری ساده و تک‌بخشی آغاز شد و به‌تدریج به مجموعه‌ای پیچیده و پویا از چارچوب‌های بهینه‌سازی و شبیه‌سازی با دامنه‌های مختلف -از محلی تا جهانی- تبدیل شد. مدل‌های جدیدتر، به اصطلاح چارچوب‌های «ترکیبی»، میزان بیشتری از جزئیات اقتصادی و ویژگی‌های پویای مدل‌های «بالا به پایین» را دربردارند، و بر این اساس، گمانه‌زنی‌هایی را در مورد امکان مطابقت بین مدل‌های پایین به بالا و بالا به پایین ایجاد می‌کنند. این مطابقت شاید ناشی از افزودن عوامل پویای اقتصادی پیچیده‌تر، به مدل‌های «پایین به بالا» یا افزایش جزئیات فناوری در چارچوب‌های سنجش اقتصاد کلان یا تعادل عمومی محاسبه‌پذیر (CGE) بوده باشد. در حال حاضر، بیشتر مدل‌های ترکیبی از نوع مدل‌های CGE اصلاح‌شده هستند. با این حال، روش‌های دیگری نیز، بدون داشتن مسیری روشن به‌سمت هماهنگ‌سازی، به کار گرفته شده است. شکل 1-1 شماتیکی از مسیرهای گوناگون توسعه مدل‌ها را نشان می‌دهد و نیز اینکه مدل انطباق‌یافته از نظر وضوح فنی، واقع‌گرایی رفتاری و کمال اقتصاد کلان در کجا قرار می‌گیرد. این فصل به تلاش‌های انجام‌شده برای گنجاندن عوامل پویای اقتصادی در مدل‌های پایین به بالا (یعنی افزایش واقع‌گرایی رفتاری و کامل‌بودن برای اقتصاد کلان) و امکان گنجاندن جزئیات کافی فناوری در چارچوب‌های اقتصاد کلان یا CGE فعلی می‌پردازد.